Zaburzenia w oddychaniu ściśle wiążą się z zaburzeniami czynności krążenia. Aby uratować życie poszkodowanego należy przywrócić czynność obu układów. Bezdech może stanowić bezpośrednią przyczynę zgonu ofiary wypadku. Do śmierci dochodzi po kilku minutach od jego wystąpienia. Poszkodowanemu można uratować życie w trakcie udzielania pierwszej pomocy, pamiętając o prostych regułach:

• U nieprzytomnych leżących na plecach, najczęstszą przyczyną niedrożności dróg oddechowych jest zapadnięty język lub ciało obce zatykające drogi oddechowe.
• Ciałami obcymi mogą być: krew, wymiociny, szczątki ubrania, złamana proteza zębowa, itp.
• Z zapadniętym językiem radzimy sobie w prosty sposób, odchylając głowę poszkodowanego do tyłu. Wówczas język przesuwa się do góry i drogi oddechowe udrażniają się. Czynność tą wykonujemy następująco:
• • podkładamy jedną rękę pod szyję ratowanego i unosimy ją do góry,
  • jednocześnie układamy drugą rękę na czole i odchylamy głowę do tyłu.
• W przypadkach podejrzanych o złamanie kręgosłupa szyjnego, zatkane językiem drogi oddechowe udrażniamy poprzez uniesienie żuchwy lub wyciągnięcie języka.
• Ciała obce usuwamy z ust i gardzieli po odwróceniu poszkodowanego na bok i otworzeniu jego ust. Podczas usuwania ciał obcych z jamy ustnej wkładamy między zęby poszkodowanego przedmiot, który zabezpiecza nasz palec przed odgryzieniem na wypadek szczękościsku.
• Przy przywracaniu czynności oddechowych najskuteczniejszą metodą jest sztuczne oddychanie "usta-usta", przy której ratujący wdmuchuje swoje powietrze wydechowe bezpośrednio do ust ratowanego.

Najskuteczniejszą metodą jest metoda "usta-usta" i jej odmiana stosowana u dzieci "usta-nos"

• ułożonemu na plecach ratowanemu pod barki podkłada się wałek (z koca, ubrania), co ułatwia odchylenie głowy do tyłu, zapobiegając zwężeniu dróg oddechowych przez zapadającą się u nieprzytomnych nasadkę języka,
• wykonujemy głęboki wdech i obejmując szczelnie wargami usta ratowanego wdmuchujemy powietrze,
• sztuczne oddychanie należy prowadzić z częstotliwością ok. 15 do 20 oddechów na minutę a ratujący musi mieć pewność, że w czasie wydechu powietrze wydostaje się na zewnątrz, bowiem inaczej oddech nie jest skuteczny,
• przy metodzie "usta-nos", ratownik ręką zatyka szczelnie usta, a powietrze wdmuchuje przez nos z większą siłą niż w metodzie "usta-usta" - ze względu na większy opór podczas wdmuchiwania i przepływu powietrza.
• u dzieci i niemowląt sztuczne oddychanie można prowadzić także metodą "usta-usta, nos". Ratujący obejmuje swoim ustami zarówno usta, jak i nos ratowanego dziecka,
• Gdy poszkodowany odzyska własny oddech, należy ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej.