Zgodnie z art. 38a ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym została utworzona Komisja Bezpieczeństwa i Porządku. Bezpieczeństwa mieszkańców nie można skutecznie i radykalnie poprawić opierając się jedynie na wyrywkowym, akcyjnym i doraźnym rozwiązaniu problemów bieżących.

Potrzebny jest spójny, kompleksowy program działań opracowany na całą kadencję, określający rodzaje zagrożeń mogących powstać w mieście i metody walki z nimi. Poparty musi być odpowiednimi uchwałami Rady Miasta, zobowiązującymi wszystkie wymienione w nim jednostki do jego realizowania w ich codziennej działalności, co podlegać będzie cyklicznej kontroli i ocenie.

2. Założenia Programu

Założenia wyjściowe

1. Poczucie bezpieczeństwa (zagrożenia) uznać należy za bardzo istotny wskaźnik stanu bezpieczeństwa (zagrożenia).
2. Tolerancja dla nawet najdrobniejszych przejawów niewłaściwego zachowania naruszającego podstawowe zasady współżycia, a tym bardziej dla zachowań niezgodnych z prawem (wykroczenia, a szczególnie przestępstwa), prowadzi do ich liczbowego wzrostu i nasilenia jakościowego, gdyż jak wynika z badań, u podłoża wielu groźnych przestępstw a także innych przejawów dewiacji społecznej najczęściej występuje lekceważenie i brak odpowiedniej reakcji na wcześniejsze przejawy nieposzanowania obowiązujących norm (szczególnie prawnych).
3. Zagrożenia występujące w mieście podzielić można na następujące kategorie:
   • zagrożenia działalnością zorganizowanych grup przestępczych, które choć jest stosunkowo rzadkie w całej liczbie przestępstw, to jednak ze względu na charakter popełnianych przestępstw stanowi bardzo poważne zagrożenie i istotnie oddziałowywuje na poczucie bezpieczeństwa (zagrożenia),
   • zagrożenie ze strony innych osób (występujących indywidualnie lub w konfiguracjach wieloosobowych lecz nie w postaci zorganizowanych grup przestępczych) przejawiające się przede wszystkim w zachowaniach naruszających normy prawa karnego (wykroczenia i przestępstwa) lecz także w zachowaniach wynikających na przykład z uzależnień (alkohol, narkotyki),
   • zagrożenia rozmaitymi patologiami społecznymi a szczególnie alkoholizmem i narkomanią - w odróżnieniu od zagrożeń sygnalizowanych w poprzednim punkcie, które są tam ujęte jako zdarzenia indywidualne, zagrożenia przedstawione w tym punkcie wiążą się ze społecznym zasięgiem alkoholizmu i narkomanii, przykładowo poprzez "wciąganie" w zakres problemów alkoholika czy narkomana dalszych osób, w szczególności członków rodziny i społeczności sąsiedzkiej,
   • zagrożenia dla dzieci i młodzieży wynikające w szczególności z zaniedbań rodzinnych, wychowawczych, działalności sekt oraz patologii społecznych,
   • zagrożenia komunikacyjne (zarówno w odniesieniu do pieszych jak i zmotoryzowanych) stanowiące następstwa przekraczania przepisów ruchu drogowego, jak i niewłaściwych rozwiązań komunikacyjnych,
   • zagrożenia losowe: pożary, powodzie, katastrofy, naruszenia (w szczególności poważne) równowagi środowiska naturalnego,
   • zagrożenia sanitarno-higieniczne i weterynaryjne ze strony nie pilnowanych zwierząt (szczególnie agresywnych lub chorych), brudu, możliwość korzystania z niekontrolowanych zbiorników wodnych lub źródeł wody,
   • zagrożenia specjalne odczuwane wyłącznie przez pewne kategorie osób ze względu na ich stan zdrowia lub wiek (niepełnosprawni, osoby niedołężne, w podeszłym wieku, chore a także inne osoby wymagające specjalnej troski).
4. Ze względu na to, że wymienione zagrożenia bezpieczeństwa są ze sobą ściśle powiązane, do wyraźnej poprawy sytuacji w zakresie bezpieczeństwa w mieście mogą wyłącznie doprowadzi wspólne, systematyczne i skoordynowane działania służb miejskich i państwowych, rozmaitych instytucji i organizacji oraz, co bardzo ważne, mieszkańców, których aktywizacja w tym zakresie ma fundamentalne znaczenie.
5. Podstawowe znaczenie mają działania zmierzające do usuwania przyczyn zagrożeń; są nimi przede wszystkim długofalowe działania prewencyjne i wychowawcze prowadzone w sposób ciągły.
6. Istotne znaczenie w zakresie ograniczania zagrożeń bezpieczeństwa ma widoczna obecność służb porządkowych (wszelkiego rodzaju) działających w sposób skoordynowany, a także szybka naprawa szkód wyrządzonych w trakcie zachowań stanowiących naruszenie prawa; oba te elementy działania powodują zniechęcenie naruszających prawo, ich wypieranie obszarów nagannej aktywności, a także, w przypadku działania w konfiguracjach wieloosobowych (grupy przestępcze, wandali, itp.), ich rozpraszaniu.
7. Zaufanie mieszkańców do Programu, stanowiące podstawowy warunek jego skuteczności, w pierwszym rzędzie będzie determinowane skutecznością realizacji działań, szczególnie najbardziej widocznych, a więc najczęściej najprostszych, jak szybka reakcja na wezwanie, stała gotowość niesienia pomocy, konsekwencja w wykonywaniu zadań.
8. Nieodzownym warunkiem skuteczności realizacji Programu jest jego znajomość, oczywiście różna w zależności od poziomu zaangażowania w jego realizację, przy czym bardzo ważne znaczenie ma rozpropagowanie Programu wśród mieszkańców.
9. Realizacja Programu wymaga profesjonalnej infrastruktury informacyjnej oraz stałej "obsługi" medialnej.